Astrid Lindgren zamieszkała w Sztokholmie jesienią 1926 roku, mając 19 lat. Miasto stało się jej domem na kolejne 76 lat.

Jednym z powodów jej wyjazdu z rodzinnego Vimmerby była ciąża ze starszym mężczyzną, z którym Astrid nie zamierzała wejść w związek małżeński. Syna Larsa urodziła w Kopenhadze, w jedynym w tym czasie szpitalu w Skandynawii, gdzie nie trzeba było podawać danych ojca dziecka. Lars przez pierwsze trzy lata swojego życia wychowywał się w duńskiej rodzinie zastępczej w Kopenhadze, zaś Astrid odwiedzała go tak często, jak tylko mogła, próbując jednocześnie ułożyć swoje życie w Sztokholmie. Tam zdobyła kwalifikacje stenotypistki i w 1927 roku rozpoczęła pracę w sekcji radiowej The Swedish Book Trading Centre. Praca ta nie była dobrze płatna i Astrid często brakowało pieniędzy na utrzymanie, nie rezygnowała jednak z regularnych odwiedzin u Larsa.

W tym trudnym materialnie dla niej czasie wynajmowała pokój w Östermalm we wschodnim Sztokholmie. W 1928 roku znalazła pracę jako sekretarka w Royal Swedish Automobile Club (KAK), gdzie poznała swojego przyszłego męża Sture Lindgrena. Po ślubie państwo Lindgrenowie przenieśli się do mieszkania przy ulicy Vulcanusgatan, niedaleko od miejsca, w którym Astrid przez kilka lat wynajmowała pokój. W 1930 roku Astrid sprowadziła syna do Szwecji, ale Lars początkowo zamieszkał z dziadkami w Näs. W 1941 roku rodzina Lindgrenów (Astrid, Sture, Karin i Lasse) przeniosła się do mieszkania przy ulicy Dalagatan 46 (nad restauracją Vasahof), gdzie Astrid mieszkała do końca swojego życia, w 2002 roku.

Przy ulicy Dalagatan 46 Astrid napisała swoje pierwsze książki dla dzieci i spędziła całe swoje pisarskie życie. Mieszkanie można zwiedzać z przewodnikiem lub skorzystać z wirtualnej wycieczki, do której szczerze zachęcam.

Ślady Astrid można znaleźć w Sztokholmie w wielu miejscach: w parku Vasa (Vasaparken), na który spoglądała z okna mieszkania pisząc i w którym z radością spędzała czas z dziećmi znajduje się Astrid Lindgrens Terrass; przy budynku Junibakken znajduje się jej pomnik, z którym fotografują się wszystkie dzieci i dorośli odwiedzający to wyjątkowe miejsce (o którym nie omieszkam napisać wkrótce) z przyjemnością sadowiąc się do fotki na wygodnych  kolanach Astrid; w sali przylotów na lotnisku Arlanda rodzice czekający z dziećmi na odbiór bagażu mogą posłuchać piosenki Pippi, która płynie z głośnika zawieszonego nad ławką.

Astrid Lindgren wiodła ciekawe i pełne przygód życie, nie było ono jednak sielankowe, wolne od trudów czy problemów. Ze wszystkich doświadczeń czerpała naukę, siłę i inspirację, aby iść dalej, pisać i żyć dla bliskich. Jej “miłość w akcji” (“love in action”) sprawdzała się w życiu i pisaniu, dlatego warto po nią sięgać i czerpać pełnymi garściami!

Przygotowując tekst korzystałam z oficjalnej strony Astrid Lindgren.
Zdjęcia: Renata Broda